112.जीन्दगी नै प्यारो भएर सकिन

जीन्दगी नै प्यारो भएर सकिन
उ तिर्खा म धारो भएर सकिन

उ खाज्छे सजिलो मुलायम धेरै
म पथ्थर झै सारो भएर सकिन

उ भन्छे यो त्यो देखे जति सबै
अतिनै गारो गारो भएर सकिन

कति खप्नु उस्को नखरा अनेक
सधै आँखाको तारो भएर सकिन

जीन्दगी न जीउनु न मर्नु भयो
यस्तो तातोनछारो भएर सकिन